Մեր գրականութիւնը այն միակ գետինն է, աոայժմ, ուր մեզի ըլլայ ներելի գտնել մեր ժողովուրդը։ ~~ Յակոբ Օշական, Յամապատկեր, Թ. հատոր, էջ 324~~~
About Hagop Oshagan:
…ամբողջ դարաշրջան մը կ՚աւարտի, երբ անոր ջղուտ կերպարանքը կ՚ուրուագծուի գրական կրկէսին մէջ 1900ի շուրջերը։Ու նոյն ատէն նոր սկիզբ կ՚առնէ, որուն զարգացման մէջ ան վճռական դեր ունեցաւ։ Վահէ Օշական
… an entire century comes to its conclusion when his visceral presence takes shape in the literary realm of the 1900s. At the same time, a new era begins in whose development Hagop Oshagan plays a defining role. ~~Vahé Oshagan
~~
Օշականի գրականութիւնը բեւեռում մըն է աղէտին շուրջ, իւրատեսակ բիւրեղացում մը, եթէ կալելի է այսպէս կոչել այդ մթագին երեւոյթը։Ասիկա ոչ թէ անոր համար որ Օշականը յաջողեցաւ վերապրիլ…այլ այն քիչերէն եղաւ որ աղէտը դիմակալեց, տարաւ զայն մտածումի մը կարելիութեան, բացաւ մտածումը ատոր ապշեցնող պարապին…Աղէտ կոչուածը ամէնէն առաջ մտքի հարց մըն է…։Հոս է անշուշտ Օշակարի գրականութեան պատասխանատուութիւնը իր ժամանակին հանդէպշ մեզի ու ինքն իրեն հանդէպ։ Այս է իր կտակը ընթերցողներուն հանդէպ։ Գրիգոր Պըլըտեան
Oshagan’s literature is a riveting around the Aghéd (Catastrophe), a particular kind of purification, if it is possible to describe that dark phenomenon in this way. This is so not because Oshagan succeeded in surviving … but because he was one of the few who confronted the Aghéd, took it to the possibility of thought, opened thinking to its stupendous emptiness…. The Aghéd is first and foremost a problem of thinking. Here lies the responsibility of Oshagan’s literature to its times, to us and to itself. This is its legacy to its readers. ~~ Krikor Beledian
Passages Home Blog 